Üzerinden zaman geçen tüm olaylarda detaylar kaybolmaya yüz tutar.  Günümüzde olanları bile farklı kişilerden dinlediğimizde farklı yorumlar duyarken 100 yıl önce olan olayları doğru değerlendirebilmek gerçekten zordur.  Çanakkale Savaşları da insanoğlunun bu özelliğinden nasibini alıyor.

(Gökten inen bulutlar, Arabistan’da gelen ilahi destek hikâyelerini dillendiren okumuş yazmış sandığımız insanlar bile var. Elbet birileri aynı ordunun bir kaç sene önce balkanlarda arkasına bakmadan kaçarken neden o zaman yardıma gelinmediğini soruyordur)

18 Mart Deniz Zaferi sadece ve sadece  Teknolojinin Zaferidir. Başka türlü iddialar doğru değildir. Osmanlı İmparatorluğu teknoloji ile kuruldu ve büyüdü. Ve yine eksik teknolojisi ile yıkıldı. Günümüzde bile konuştuğumuz güncel devlet konularının en önemli kısmını teknoloji savaşları ve teknoloji kullanımı ile ortaya çıkan sorunlar oluşturmuyor mu?

18 Mart Deniz Zaferinin geçmişi çok eski yıllara, İstanbul'un fethine dayanır. Boğazı kilitleyen kale ve Fetih ile birlikte yapılan Çimenlik kalesi Çanakkale Boğazının İstanbul için ne kadar önemli olduğunun bilindiğini gösteriyor. Sonraki yıllarda da artarda Kumkale, Seddülbahir kaleleri tahkimatı güçlendirdi. Yıllar geçip zırhlı gemiler çağı başladığında ve gülle atan topların yerini hedefte patlayan toplar aldığında Osmanlı boş durmadı. II. Abdulhamid'in yüksek zekâsı ve öngörüsü ile boğaza yapılan tahkimattaki yüksek teknoloji  18 Mart günü 7 düvelin geri dönmesine sebep oldu.

Çanakkale Savaşlarında toplamda 250 bin kadar kayıp oldu. Hastalıklardan ölen, yaralanan sakat kalan hepsi dâhil. Bizzat savaşta şehit sayısı 83 bin kadardır. Gerçek sayısı bilmek mümkün değildir. Deniz aşırı gelen düşman kuvvetleri tüm kayıtlarını tutmuşlardı. Ancak Anadolu’da silahını kapan cepheye koştuğu için çoğu kişinin kaydı yoktur veya kayıt olamadan şehit olmuştur.

18 Mart günü Deniz zaferi tamamlandığında ise şehit sayısı 50 den azdır. Bunlar Henüz teknolojik donanımı tamamlanmamış Rumeli Mecidiye tabyasında ve Kumkale ovasındadır.  Ayrıntıları tarih yazarlarımız yazacaklardır.

Şehitler günü diye andığımız 18 Mart, tarihimizin değil dünya tarihinin en az kayıp ile kazanılmış savaşıdır. İşte bunu sağlayan TEKNOLOJİDİR. Aynı miktardaki şehidi çok yakın geçmişte karakol baskınlarında veriyorduk. Mim.

Elbette teknoloji, askeri gizlilik ve istihbarat gücü ile sarılıp sarmalanmadığı takdirde yayılır genişler ve şartlar eşitlenir. Bu nedenle istihbarat ve karşı istihbaratın başarısını da eklemek gerekir.

Teknoloji ve teknoloji üstünlüğü bir an boş bulunmaya gelmez. İstanbul’un fethinde Macar Urban Ustanın elbet önemi var. Belki bir gün Osmanlının o devrinin diğer üstünlüklerini anlatma imkânı bulurum. Şimdi konumuz 18 Mart.

18 Mart Teknolojinin zaferi demiştik. Topçulara karşı topçuların zaferidir. Bu yazıda anlatacağım teknolojik üstünlüklerden sadece 1 tanesi ile ilgilidir. Diğerleri de var.

Boğaza gelen gemilerin kullandıkları mermilerin patlatıcı mekanizması bir deniz savaşına göre imal edilmişlerdi. Osmanlı bunu biliyordu. Mermiler düşman gemisinin zırhına çarptığında patlayacak şekilde imal edilmişti. Sert bir yüzeye çarpmadan patlamıyordu. Osmanlı boğazdaki tabyaların önünü ve etrafını yumuşak bahçe toprağı ile doldurdu. Binlerce mermi düştü nadiren patladı. (Kilitbahir’de sert yan duvara gelen ve patlayan merminin yeri hala duruyor). Henüz yumuşak toprak kaplanamamış Mecidiye tabyası ise ilk ateşle yerle bir oldu. Kahraman Seyid Onbaşı Mecidiye tabyası yerle bir olduktan, top vinci kırıldıktan sonra 215 kiloluk mermiyi sırtlamıştı.

Şimdi o devirde dünyanın nerede ise tüm güçlü devletlerinin saldırdığı 18 Mart günü binlerce merminin neden etkisiz olduğunu biliyoruz.

Günümüzde de askeri güç diğerlerinin sahip olmadığı teknoloji ile ilgilidir. 18 Mart ile ilgili anlatılan Kahramanlık hikâyelerinin hepsi masaldır.